|
Nieczynna
linia Szybka Kolej Miejska Szczecin-Police-Trzebiez
» Kronika linii
komunikacyjnych
» Historyczne zdjęcia i materiały
(1929)
» Galerie i pojazdy
»
Sieć linii (wyk. Jacek Kalicki)
Do 1 października 2002 roku w
Szczecinie regularnie kursowała linia tramwajowa od Dworca Głównego
przez zakłady chemiczne w
Policach do Trzebieża
Szczecińskiego.
15 marca 1898
uruchomiono odcinek pomiędzy Szczecinem,
Żelechową a Policami, a w 1910 przedłużono go do Trzebieży. Odcinek
coraz bardziej się rozwijał
i stał się ważną częścią szczecińskiej
komunikacji podmiejskiej. Dodatkowe
przystanki tramwajowe jak np.
Pogodno dobudowano w 1936
roku. Sąsiednie miasto
Police zostało przyłączone do Szczecina w 1939 roku. Do tego czasu na trasie
kursowało
15 pociągów osobowych w każdym
kierunku. Do tego doszło
osiem par połączeń między Turzynem,
Niebuszewem a położonym na
odgałęzieniu Szczecinem Zdroje
i Dziewokliczem. Przepustowość
tras była prawie na wyczerpana.
W latach 1941-42 miała miejsce
rozbudowa trasy, która miała
być koleją zakładową dla pracowników
wodorowni (produkcja benzyny z
węgla) w Policach. Pod koniec
1941 otwarto też dworzec
zakładowy – Police Zakład. Dwutorowa rozbudowa między dworcami Żelechowa
i Stołczyn z powodu przebiegu
nacięcia i różnorodnych
erozji gleby szczególnie kosztowna i dlatego ciągnęła się aż do końca 1942
roku.
Fabryka Police została
zbombardowana w 1944. Po
zakończeniu wojny Armia Czerwona zlikwidowała zakład i drugi tor wzdłuż
trasy.
W latach 60. PKP odbudowała
drugi tor między Turzynem i
Policami i przedłużyła dwutorową trasę do Jasienic. Odtąd trasa ta była
podstawą
szczecińskiego ruchu
podmiejskiego. 22 grudnia
1982 roku trasę stale elektryzowano. W 1984 roku kursowało dziennie 16 par
połączeń wagonami serii
produkcyjnej EN 57. Wagony
silnikowe zostały oddane do przeglądu technicznego na Wzgórzu Hetmańskim i
odstawione.
Po upadku żelaznej kurtyny w 1989 roku i podczas inflacji w Polsce pociągi i trasy
nie kursowały sprawnie. Po
1995 roku z powodu
małej liczby podróżujących
działanie pociągu było coraz
bardziej ograniczane – do siedmiu par połączeń, od roku 2000 tylko do ruchu
w
dni robocze z sześcioma parami
połączeń do Polic i tylko
trzech bezpośrednich połączeń do Trzebieży; w styczniu 2002 roku tylko do
dwóch
par połączeń dziennie). Z
powodu brakujących środków
finansowych 1 października 2002 nastąpiło całkowite wstrzymanie
komunikacji
pasażerskiej. W lipcu i
sierpniu 2008 roku ruch miał
zostać wznowiony: zamówienie trzech par pociągów osobowych nie powiodło się
przez brakujące zamówienie
wykonawców i zrujnowany stan
dworców. Do dnia dzisiejszego na
jednym z dwóch byłych torów odbywa się
wzmożony transport towarów,
przede wszystkim do zakładów
chemicznych w Policach.
Zalecana literatura
(jednocześnie wskazówka dla zainteresowanych
historią szczecińskiej kolei:
Bley, Peter (2009): Eisenbahnknoten Stettin. Verlag Neddermeyer Berlin.
W dalszej części znajdziecie
zdjęcia nieczynnych dworców
w Szczecinie
(zdjęcia z lat 2009-2012:Andreas
Jüttemann; starsze zdjęcia: Heimatkreis Stettin/Szczecin – za uprzejmym pozwoleniem)
S-Bahnhof Torney (Turzyn), Februar
2013
S-Bahnhof Braunsfelde (Pogodno), Februar
2013
S-Bahnhof Westend (Łekno),
Juni 2009
f
S-Bahnhof Züllchow (Zelechowo),
im Jahre 1975
Foto: Sammlung Heimatkreis
Stettin (mit freundlicher Genehmigung)
und im Februar 2012
S-Bahnhof Frauendorf (Golecino),
im Jahre 1985
Foto: Sammlung Heimatkreis Stettin (mit
freundlicher Genehmigung)
Foto links: Sammlung Heimatkreis Stettin
(mit
freundlicher Genehmigung)
und im
Februar 2012
S-Bahnhof Gotzlow
(Gocław), Februar 2012
»
Bahnen-in-Pommern.de
» Kronika linii
komunikacyjnych
» Historyczne zdjęcia i materiały
(1929)
» Galerie i pojazdy
»
Sieć linii (wyk. Jacek Kalicki) |